Brest

01:50 uur, we staan in boxers en t-shirts in de regen naast de boot de landvasten te verleggen. Het stormachtige weer wat er aan zat te komen (en waarom we nog niet aan onze oversteek over de golf van Biskaje naar Spanje zijn begonnen) is aangekomen in Brest.
In de haven liggen we aan de buitenste gastensteiger en onze boot is door de aangetrokken wind veranderd in een hobbelpaard waar niet in te slapen valt. We veranderen wat aan de landvasten, hier wat strakker, daar wat losser, een extra stootwil ertussen en daarna snel terug naar bed. De aanpassingen dempen de ergste schokken iets, maar het is tegen half vijf voordat de wind iets rustiger wordt en wij eindelijk in slaap vallen. Gelukkig waren de meeste nachten een stuk rustiger.

Toen we gisterenmiddag aankwamen in Brest ervaarden we voor het eerst hoe het voelt om deel uit te maken van de vertrekkers-community. We werden opgevangen en welkom geheten aan de steiger en konden aan het einde van de middag meteen aansluiten bij onze eerste steiger-boot-borrel. Zo zaten we twee uurtjes later, met acht man, aan boord bij onze buren de eerste zeilverhalen uit te wisselen. Het was een mooi moment en voelde als een soort van beloning voor ons harde werken. Eindelijk zijn we in Brest! Het eerste deel zit er op, we hebben de achterstand op de laatste vertrekkers ingelopen en de mede vertrekkers zijn niet langer alleen maar namen en berichtjes in onze whatsapp groepen. Een klein deel hiervan zijn nu onze steigerburen geworden, die net als wij aan het wachten zijn op goed weer om de golf van Biskaje over te kunnen steken.

De dagen in Brest gaan langzaam, maar tegelijkertijd ook snel voorbij. Er is een soort tijdsbubbel ontstaan waarin de dagen worden gevuld met bootklusjes, boodschappen doen en het bespreken van de weerberichten met de andere vertrekkers. Wanneer kunnen we gaan? Wat is jullie plan? etc.
Het doen van boodschappen is een halve dag taak. De haven van Brest ligt een eindje weg van de stad en om de grote supermarché en de action te bereiken, ben je met een ritje in bus en tram wel even onderweg. We nemen Max mee in de buggy en laden deze op de terugweg vol met grote boodschappentassen, totdat deze bijna achterover valt door het gewicht.
De nog openstaande bootklussen worden ook weer opgepakt en we proberen ons takenlijstje verder af te vinken. Dit gaat natuurlijk weer veel langzamer dan gehoopt, want in een kleine ruimte klussen waar een mini mannetje alles wat je doet wil zien of vastpakken, maak je geen meters. Dus wisselen we elkaar af en maken we om de beurt een tripje met Max naar de kant om hem even uit te laten. We maken wandelingetjes over de boulevard, halen een vers brood bij de bakker, een extra lijntje en waterslang-koppelstukje bij de watersportzaak of doen een tripje naar de wasserette om de was te doen. Iets wat je alleen in een half uurtje á drie kwartier geregeld hebt, maar waar je samen met Max makkelijk een uitje van 1,5 uur van kunt maken. Op deze manier kan Max zijn energie kwijt en heeft de ander even tijd en ruimte om aan boord iets te kunnen doen en van de lijst af te vinken. Zo is het dan toch gelukt om de reling eindelijk te voorzien van een relingnet. (een klus die er makkelijk uitziet, maar met alles goed op spanning moeten knopen toch wel een rot klus was) De tassen met spullen in de salon leeg te ruimen en alles een plek te geven. Max zijn ¨kamertje¨ in de voorpunt op orde te hebben en is er een start is gemaakt met het inslaan en aan boord hebben van voldoende proviand. Zo bewegen we ons om de regenbuien en Max zijn slaapjes heen en vliegen de dagen toch wel redelijk snel voorbij.

En dan is er na 1,5 week ineens een dag waarop blijkt dat er mogelijk toch echt een weer-gaatje is voor de oversteek. Er wordt wat heen en weer geappt en de volgende dag is er om 11:00 uur een weer-overleg met verschillende vertrekkersboten. De conclusie: het weer-gat is niet ideaal, maar gezien het al bijna half september is wordt het mogelijk niet veel beter dan dit en is nog lager wachten misschien niet de beste keus. Het plan is dan ook om de dag daarna rond 10:00 uur uit te varen en over te steken naar A Coruńa. Ondanks dat we hier al 1,5 week op liggen te wachten, voelt het toch ineens wat onverwachts. Zijn we hier klaar voor? Doen we hier goed aan? Moeten we toch niet nog iets langer wachten op beter weer? Het brengt ineens de nodige spanning met zich mee.
We lopen nog even langs wat andere vertrekkers (die morgen niet mee zullen gaan) om gedag te zeggen en krijgen nog wat laatste tips voor de oversteek mee. De geplande vrijdagmiddagborrel zit er in ieder geval niet meer in en we hopen ze in Spanje weer te zien.

Morgenochtend vertrekken we! Wat spanning geeft, maar ook zorgt voor opluchting. Eindelijk na 1,5 week gaan we weer een stapje verder en komt er verandering. Morgenochtend zullen we nog één keer het weer checken en het eerste stuk in de baai de wind en golfslag ervaren. Blijkt het dan voor ons toch nog iets te heftig, dan stoppen we in Camaret-sur-Mer en kijken we vandaar weer verder. Maar wat als het meevalt? Dan gaan we echt en varen we morgenochtend uit, voor onze eerste meerdaagse overtocht van deze reis en zitten we hopelijk over drie a vier dagen met onze buurboten aan een koude cerveza op een Spaans terras.