Ons laatste stukje Europese kust

Het is eind oktober en wij liggen momenteel al ruim een week in Cascais te wachten op een weersverandering om de oversteek naar de Canarische Eilanden te kunnen maken. Het is al dagen zuidenwind, wat erg ongebruikelijk is voor deze tijd van het jaar. Bijna alle havens in de kom tot aan Lissabon liggen vol met boten die wachten op goed weer om verder te kunnen gaan richting Zuid-Portugal, Marokko of net als wij de Canarische Eilanden. Waarschijnlijk vindt er straks een enorme uitstroom van boten plaats. Wanneer blijft nog even de vraag, hopelijk niet later dan 1 november.

Maar voor we het avontuur van onze eerste grote oversteek aan gaan, kunnen we nog even terug kijken op een paar mooie ervaringen langs ons laatste stukje Europese kustlijn.

De afgelopen weken hebben we samen met onze buddy boten de Moana Nui en de Doris in Spanje de laatste twee Ria´s en de Cíes Eilanden bezocht.
In Ria Pontevedra, hebben we bij Sanxenxo een nachtje geankerd in de breedste strandbaai van alle Ria´s en hebben we het pittoreske, maar toeristische Combarro bezocht. Combarro is één van de weinige dorpjes, waar nog een groot deel van de oude bebouwing is blijven staan. Met de smalle straatjes, kleine huisjes en fleurige bloemen is het net alsof je door een soort 18e eeuw open-lucht-museum loopt.
In de laatste Ria, Ria de Vigo kiezen we er wegens het slechtere weer voor om in Moaña de haven in te gaan. Vanuit hier nemen we de veerpont voor een dagtripje naar Vigo, waar we het fort van O Castro bezoeken wat in een prachtig park: Parque Monte do Castro boven op een bergtop ligt. Hier kwamen we een ander Nederlands stel met jonge kinderen tegen en later die dag mag Max aan boord van hun catamaran genieten van het trampolinepark voorop hun schip.
Daarna is het tijd om door te varen naar de Cíes Eilanden die bekend staan om hun mooie witte tropisch-achtige stranden, helder turquoise zeewater en mooie natuur. Ze vallen onder het Nationaal Park van de Atlantische Eilanden van Galicië en zijn een beschermd natuurgebied. We hebben er met zijn allen een prachtige wandeling gemaakt die omhoog liep naar de vuurtoren Faro de Cíes welke op 175 meter hoogte staat. Vanaf dit punt hadden we een super mooi uitzicht over de baai en kustlijn van Spanje.
Na de Cíes Eilanden was het tijd voor onze laatste stop in Spanje, Baiona. Tegen de haven aan, ligt op een landpunt voor de baai van Baiona, Castelo de Monterreal. Een 16 eeuws kasteel waarvan de kasteelmuren bewaard zijn gebleven en je hierover rondom langs de kustlijn een wandeling kunt maken. Ook hiervandaan opnieuw een prachtig uitzicht over de baai met de Cíes Eilanden op de achtergrond.

Na Baiona is het zover, we schuiven een landje door en komen aan in Viana do Castelo, onze eerste plaats in Portugal. We blijven hier maar één nachtje, maar dat is precies genoeg om ´s ochtends de klim omhoog te maken naar de Kathedraal van Saint Lucia. Deze staat op zo’n 185 meter hoogte en vanaf deze bergtop heb je een prachtig uitzicht op het stadje, de rivier richting het binnenland en de mooie kustlijn. Het is dan ook niet voor niets door National Geographic Magazine uitgeroepen tot het 3e mooiste uitzicht van de wereld. En dat wilden we natuurlijk niet missen!
Na Viana do Castello varen we door naar Porto waar we aan het begin van de riviermonding van de Douro een paar dagen voor anker hebben gelegen. In Porto bezoeken we de oude stadswijk Ribeira, die zich kenmerkt door de smalle schuine straatjes met trappetjes en pastel gekleurde of vrolijk betegelde huisjes en in zijn geheel op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. We nemen een kijkje in de Igreja da Sé met het oude klooster, waarvan de gangen versierd zijn met geglazuurde tegels die het leven van Maria verbeelden. En beklimmen de Dom Luis I brug, die het centrum van Porto met de overkant verbind en is ontworpen door een leerling van Gustav Eiffel. Hiervandaan hadden we een prachtig uitzicht op de rivier en konden we de mist zien hangen die halverwege ons verblijf was komen opzetten en onze ankerplekken al twee dagen van al het (uit)zicht had ontnomen. Het waren een paar heerlijke dagen en onze citytrip Porto met eigen schip voelde dan ook zeer geslaagd.

Na Porto gaat er wat gas op de verplaatsing en varen we in een paar dagtochten achter elkaar door naar Cascais. De tussenliggende plaatsjes zijn allemaal klein en vaak komen we aan het einde van de dag aan en gaan we ´s ochtends vroeg weer weg. Het weer verslechterd en ons doel is duidelijk, snel zuidelijker en richting Lissabon. De dagen in Cascais hebben wat weg van onze tijd in Brest, ze gaan langzaam en snel tegelijkertijd. We maken wandelingen langs de kust, spelen met Max in het park of maken uitstapjes met de trein naar Lissabon en Belém. Ook pakken we de bootklussen op die nog in orde moeten worden gemaakt voor onze oversteek naar Lanzarote. Zo installeren we een zwaardere dynamo op de motor, plaatsen we een tweede acculader en activeren we de Iridium Go. Dit is een satelliet telefoon die ons de mogelijkheid geeft om tijdens een grote oversteek weerberichten te kunnen downloaden en smsjes/email berichten te versturen en te ontvangen. Daarnaast hebben we ook nog steeds gezellige borrel-avondjes met onze buddy boten en zo vliegen de dagen voorbij. Maar…. voor zover we nu qua weersvoorspelling vooruit kunnen kijken, lijkt aan het einde van deze week de wind te gaan draaien. Zo kunnen we hopelijk nog voor 1 november beginnen aan onze één week durende oversteek naar de Canarische Eilanden. Wat een super spannende onderneming is, maar waar we wel heel erg naar uitkijken.

Mocht je het leuk vinden om tussendoor meer te lezen en foto´s en filmpjes te zien over de plaatsen die we bezoeken en de dingen die we meemaken. Volg ons dan ook op polarsteps.