Nation of small Islands with sandy beaches en blue turquoise sea.

Saint Vincent and the Grenadines is het volgende (ei)land wat ten Noorden van Grenada ligt. Tussen Saint Vincent en Grenada in liggen de Grenadines, een aantal kleine (soms onbewoonde eilandjes) die officieel bij Saint Vincent horen. Saint Vincent en the Grenadines was een kolonie van Engeland, maar is sinds 1979 onafhankelijk en daarmee een eigen land geworden.

Doordat het land uit verschillende kleine eilanden bestaat die op korte afstand bij elkaar vandaan liggen, zijn de Grenadines een enorme trekpleister voor jachttoerisme. Het stikt er van de Yacht Charter catamarans die worden verhuurd om in dit gebied vakantie te vieren. Je hoeft er niet echt voor te kunnen zeilen, want het zijn allemaal kleine vaarstukjes en zo’n catamaran functioneerd ook prima als motorboot. Aangezien er amper havens zijn, maar allemaal ankerbaaien met meerboeien (waarmee de lokale boatboys je tegen een kleine vergoeding maar al te graag helpen om aan vast te knopen) is ook het parkeren van je gehuurde catamaran geen moeilijke opgave. Kortom we zijn in catamaran country belandt en onze kleine 37 feet monohull valt daarmee een beetje uit de toom.

We beginnen ons Grenadines avontuur in Clifton op Union Island, omdat we hier kunnen inklaren in het voor ons nieuwe land. De ankerbaai van Clifton bestaat niet uit een land kom, maar wordt gevormd door twee voor het eiland liggende riffen. Doordat het water hier zo ondiep is, worden de oceaan swell en golven afgebroken, waardoor je toch een soort van beschut ligt. Met daglicht zijn de riffen door de verkleuring van het water goed zichtbaar en samen met de voorbij scherende kitesurfers is het een mooi uitzicht om vanuit je kuip te bewonderen. Het plan was om twee dagen in Union Island te blijven, maar doordat Sander en daarna ook Tess en Max een paar dagen met koorts op bed hebben gelegen werd dit wat langer. Gelukkig hebben Tess en Max de eerste paar dagen wel nog wat van het eiland kunnen zien, met een wandeling naar het uitkijkpunt boven op de berg, een middagje spelen op het strand en het doen van boodschappen bij de gekleurde marktkraampjes op het dorpsplein.

Nadat we allemaal weer een beetje zijn opgeknapt varen we door naar Tobago Cays, wat echt wel een Caribische hotspot is om te bezoeken. De Tobago Cays bestaan uit vijf kleine onbewoonde eilandjes die zijn omringd met prachtige koraal riffen. Met de palmbomen, hagelwitte zandstrandjes en super heldere turquoise blauwe zee, zijn de Cays precies dat wat je in gedachten voor je ziet, als je denkt aan een tropisch onbewoond eiland.

The Tobago Cays zijn het snorkel en zeeschildpadden paradijs van de Grenadines en onderdeel van een beschermd natuurgebied. Je mag niet zomaar overal ankeren en er is een gebied in het water met boeien afgezet waar je niet mag varen, omdat daar een grote populatie zeeschildpadden op de zeebodem grazen.

Het water is er niet normaal helder en als we ’s ochtends buiten zitten te ontbijten zien we twee zeeschildpadden rond de boot zwemmen. We maken een kleine wandeling op één van de eilandjes, waar we ook nog drie landschildpadden tegenkomen en bovenop een prachtig uitzicht hebben over het rif en de baai. Vanaf hier kunnen we ook Petit Tabac zien liggen, waar een scène van Pirates of the Caribbean is opgenomen.

Na een paar dagen Tobago Cays varen we verder richting het noorden. We maken een pitstop bij het eiland Canouan, waar we wat bootklusjes uitvoeren en de lek geraakte dinghy plakken. Daarna varen we door naar Bequia. Sinds het Carnaval op Carriacou zijn we geen Nederlandse vertrekkers meer tegen gekomen, dus ook nu was het een verrassing dat er ineens weer een hoop Nederlandse boten in de baai van Bequia lagen.

We komen een deel van dezelfde mensen weer tegen en besluiten om de volgende dag samen met Robin en Sietske van de Puffin een “sailors hike” te maken. Het was een super mooie en pittige wandeling omhoog naar Peggy’s Rock, wat het toppunt is van de zuidelijke landtong. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de baai. De legende verteld dat mevrouw Peggy vroeger omhoog klom en met haar scherpe zicht, de vissers wees waar in zee de scholen vis zich bevonden. Hoe ze dit vanaf deze hoogte en afstand kon zien, was voor ons echter een raadsel.

De sfeer in Bequia is heel relaxed en vriendelijk. Het stadje wat aan de baai ligt is helemaal ingesteld op jachttoerisme en ontvangst van kleine cruiseschepen. Er zijn dan ook veel restaurantjes, souvenir kraampjes en boutique winkeltjes te vinden. We blijven hier een paar dagen en houden een strand-borrel met zes Nederlandse boten. Op het strand heeft Max weer heerlijk kunnen spelen met de jongens van de Sans Souci, met wie we maanden geleden een speeltuin-date hadden in Las Palmas. Na de strand-borrel zijn we gezellig met zijn allen uit eten geweest. De volgende dag is het tijd om verder te gaan en nog een stop te maken op Saint Vincent zelf.

In tegenstelling tot de ruime ankerbaaien in Grenada en de mooie strand plekjes op de Grenadines, is St Vincent zelf een stuk minder jacht toegang vriendelijk. Een groot deel van de kustlijn is uitgeroepen tot Marine Park, waardoor ankeren verboden is en je er alleen tegen betaling mag overnachten aan een meerboei. We horen er een hoop wisselende ervaringen over en besluiten om dit hele gebied over te slaan. We maken op Saint Vincent maar één stop, in de kleine ankerbaai van Wallilabou. We blijven hier twee nachtjes en maken een wandeling naar de kleine lokale waterval. Onderweg komen we langs de ruïnes van een oude fabriek die door de natuur helemaal is overwoekerd. Het kleine stukje wat we op deze manier van het eiland meekrijgen is erg mooi en groen. Saint Vincent is het armste land in dit Caribisch gebied en de criminaliteit ligt hier dan ook een stuk hoger. Het is jammer dat door de vele slechte ervaringen van andere zeilers het veiliger voelt om dit eiland min of meer over te slaan. Gelukkig hebben we nog wel wat andere Caribische eilanden te bezoeken, waardoor we niet echt het gevoel hebben iets mis te lopen. Na deze laatste stop op Saint Vincent is het tijd om door te varen naar Martinique. Martinique hoort nog steeds bij Frankrijk, dus we halen ons anker op en varen weg richting de ontbijtjes met verse croissants en baguettes.

Vind je het leuk om meer te lezen en foto´s en filmpjes te zien van de eilanden die we bezoeken en wat we de afgelopen maanden allemaal in de Carieb hebben beleefd. Volg ons dan ook op polarsteps.