Het is zaterdag 30 oktober als we samen met Roos en Marijn op de de steiger staan om Richard en Marianne van de Moana Nui uit te zwaaien. Zij vertrekken vandaag uit Cascais en gaan verder richting het zuiden van Portugal, waar ze met familie hebben afgesproken. Vanaf zuid Portugal gaan ze door naar de kust van Marokko en zullen begin volgend jaar oversteken naar Suriname. Het is een dubbel gevoel. Aan de ene kant voelt het alsof we gedag zeggen voor een weekje en elkaar snel weer zullen zien, aan de andere kant is er het besef dat de kans groot is dat dit niet meer zal gebeuren en dit dus wel degelijk een soort van afscheid is. Wat het ook is, we wensen hen nog veel moois toe voor hun reis.
Als ze de hoek om zijn kijken we elkaar aan, tijd om aan de slag te gaan. Morgen is het onze beurt om de trossen los te gooien en er staat nog genoeg op het takenlijstje om te doen voor vertrek.
We verdelen de taken en gaan aan de slag. De laatste boodschappen met vooral verse producten als brood, groenten en fruit worden nog gedaan. We koken twee grote pannen met pasta en wrapvulling die in bakjes de koelkast in gaan, zodat we voor de eerste dagen niet hoeven te koken. De boot krijgt zowel buiten als binnen nog een poetsbeurt en alle spullen worden weer netjes opgeborgen en slingerproof gemaakt. De verstaging wordt gecontroleerd en (bij)gespannen waar nodig en de windvaanstuurinrichting wordt achterop de boot gezet. De water- en dieseltanks worden afgetopt en de extra jerrycans worden bijgevuld. We downloaden een berg filmpjes voor Max en melden onze oversteek aan bij de Portugese kustwacht. En dan is het 31 oktober en gooien we samen met de Doris de trossen los en beginnen we aan onze eerste grote oversteek.
Het begin is wat ruig, omdat er nog golfslag van de zuidenwind staat en we hier in tegengestelde richting doorheen moeten. De boot schommelt erg heen en weer en helaas worden zowel Max als Tess zeeziek. Tess plakt een Scopoderm pleister achter haar oor en probeert zoveel mogelijk horizontaal te blijven liggen totdat het weer iets beter gaat. Ondertussen vaart Sander de boot rustig verder en is er regelmatig contact met de Doris via de marifoon. Omdat wij iets harder gaan en we afgesproken hebben het eerste deel (waar we ons nog in orka-gebied bevinden) bij elkaar te blijven, reven we onze zeilen en passen hiermee onze snelheid bij de Doris aan. Langzaam komt de boot meer tot rust en begint ook de zeeziekte te verdwijnen. Het is midden in de nacht als de Doris via de marifoon laat weten dat hun stuurautomaat het opnieuw begeven heeft. Helaas krijgen ze ook hun windvaanstuurinrichting niet goed werkend en dus zit er voor hen niets anders op dan om te draaien en terug te gaan richting de Portugese kust. Na het uitzwaaien van de Moana Nui moeten we nu dus ook de Doris achterlaten en varen we de rest van de oversteek alleen naar Lanzarote.
Uiteindelijk hebben we 6 dagen en 5 nachten over de oversteek gedaan. De eerste dag en nacht waren het zwaarst, maar daarna werd het snel rustiger en ging alles een stuk beter. We hebben één dag op de motor gevaren, omdat we toen in een bijna windstil gebied zaten, maar hebben de overige dagen lekker kunnen zeilen. Dit hebben we afwisselend op de windvaan en de stuurautomaat kunnen doen. Dit was dan ook onze eerste tocht waarbij we echt goed gebruik hebben kunnen maken van onze windvaanstuurinrichting en het was fijn om te merken dat dit allemaal soepel liep.
Tijdens de nachten hanteerden we een 3 uur op en 3 uur af wachtsysteem, wat gelijk liep met Max zijn bedtijd. Zodra Max op bed lag, ging Sander ook slapen en had Tess de eerste wacht. Voor de nacht en dag verdeling zag het er dan ongeveer zo uit.
19:30 – 22:30, Sander slaapt, Tess heeft wacht
22:30 – 01:30, Tess slaapt, Sander heeft wacht
01:30 – 04:30, Sander slaapt, Tess heeft wacht
04:30 – 07:30, Tess slaapt, Sander heeft wacht
07:30 – 10:30, Max is wakker
10:30 – 12:00, Max en Sander slapen
12:00 – 16:00, Max is wakker
16:00 – 17:00, Max en Tess slapen
17:00 – 19:30, Max is wakker
In de tijden dat Max wakker is wordt er gegeten, gespeeld, gevaren, gewassen, de zeilen aangepast etc. En natuurlijk loopt het allemaal niet zo strak als bovenstaand tijdschema, maar het geeft een aardige indicatie van hoe de dagen op zee ongeveer zijn ingedeeld. En voor een nog iets betere beeldvorming van onze oversteek kan je natuurlijk het onderstaande filmpje bekijken.
13 november 2022 op 22:52
Leuk om jullie verslagen te lezen. Wat een ongelofelijke ervaring en prachtig avontuur! En Max heeft het ook prima naar z’n zin zo te zien. Heel bijzonder! Behouden vaart!
13 november 2022 op 23:15
Wat een fantastische beelden! Ik voel de vrijheid en de spanning die jullie daar ervaren. Geniet van jullie prachtige reis!
14 november 2022 op 08:32
Heey Lieverds,
Wederom weer genoten van jullie verhaal! Heerlijk om te lezen en het prachtige filmpje te bekijken!
Pittig hoor de dag- nacht verdeling! Zitten jullie dan ook echt op het dek of zitten jullie wel in de kajuit?
Geniet ervan.
Lieve groet uit het inmiddels steeds kouder wordende Nederland.
xxxx
21 november 2022 op 19:35
Wat een avontuur!
Lieve groetjes daar!
30 november 2022 op 07:23
♡♡♡
Wat vet lieverds
1 december 2022 op 17:26
Super allemaal. Fijn dat de reis redelijk voorspoedig verloopt en jullie Javelin geen mankementen heeft. Veel succes en tot op Gran Canaria.
17 december 2022 op 19:53
Ik geniet van jullie verhalen en beelden ……………….. Liefs xjes